ოსტეოქონდროზის ნიშნები

ხერხემლის ყველაზე გავრცელებული დეგენერაციულ-დისტროფიული დაავადებაა ოსტეოქონდროზი. მისი თავისებურება ის არის, რომ საწყის ეტაპებზე არანაირად არ იჩენს თავს, ამიტომ ბევრი პაციენტი მიმართავს ექიმს, როცა ქსოვილების განადგურების პროცესები უკვე შორს არის წასული. მაგრამ ამ შემთხვევაშიც კი დიაგნოზი კეთდება არა დაუყოვნებლივ, არამედ ლაბორატორიული და ინსტრუმენტული გამოკვლევების სერიის შემდეგ. ძალიან მნიშვნელოვანია ოსტეოქონდროზის სწორად დიაგნოსტიკა, რადგან რაც უფრო ადრე დაიწყება მკურნალობა, მით მეტია გართულებების თავიდან აცილების შესაძლებლობა. სწორედ ამ მიზეზით საჭიროა დროულად გამოავლინოთ ოსტეოქონდროზის სიმპტომები და მიმართოთ ექიმს.

განვითარების მიზეზები და მექანიზმი

ოსტეოქონდროზი იწყება დესტრუქციული პროცესებით მალთაშუა დისკებში. ისინი თანდათან შრება და მცირდება მოცულობაში. ეს იწვევს იმ ფაქტს, რომ დისკები ვეღარ ასრულებენ თავიანთ ფუნქციებს სწორად. მათ შეუძლიათ კოლაფსი, შემდეგ კი თიაქარი ვითარდება. მაგრამ ყველაზე ხშირად ეს მდგომარეობა იწვევს ოსტეოქონდროზის განვითარებას.

მალათაშუა დისკი ხომ იცავს ხერხემლიანებს განადგურებისაგან, ემსახურება ამორტიზატორის ფუნქციას სხვადასხვა მოძრაობების დროს და ხერხემლიანებს სწორ მდგომარეობაში ინახავს. როდესაც მისი მოცულობა მცირდება, ხერხემლიანები გადაადგილდებიან. ხერხემლის სეგმენტის არასტაბილურობა იწვევს ოსტეოფიტების წარმოქმნას - ძვლოვანი წარმონაქმნები, რომლებიც აკავებენ ხერხემლიანებს მანძილზე. წინააღმდეგ შემთხვევაში, შეიძლება მოხდეს ნერვული ფესვების დაჭიმვა და სისხლძარღვების შეკუმშვა. ყველა ეს პროცესი იწვევს ოსტეოქონდროზის მრავალი განსხვავებული ნიშნის არსებობას, რის გამოც მისი დროული დიაგნოსტიკა რთულია. მაგრამ თუ იცით, რატომ ვითარდება ეს პათოლოგია, რისკის ქვეშ მყოფი ადამიანები შეიძლება უფრო ფრთხილად იყვნენ.

ოსტეოქონდროზი ჩვეულებრივ გამოწვეულია შემდეგი მიზეზებით:

• თანდაყოლილი დარღვევები ხერხემლის ან შემაერთებელი ქსოვილის დეფექტების განვითარებაში;
• დაზიანებები ან მუდმივი გადატვირთვა, მძიმე ფიზიკური შრომა;
• ცუდი პოზა, ბრტყელი ფეხები, არასასიამოვნო ფეხსაცმლის ტარება;
• არასასიამოვნო პოზაში დიდხანს ყოფნა, მჯდომარე ცხოვრების წესი;
• სიმსუქნე, ცუდი კვება, ჭარბი წონა;
• ქიმიკატების ზემოქმედება, მაგალითად, ცუდი ჩვევების არსებობა, გარკვეული მედიკამენტების მიღება;
• ხშირი სტრესი;
• ბუნებრივი პროცესები, რომლებიც ხდება სხეულის დაბერების დროს;
• მუდმივი ვიბრაციის ეფექტი ხერხემალზე.

ოსტეოქონდროზი ვითარდება მალთაშუა დისკის სიმაღლის შემცირების შემდეგ, რის შემდეგაც ხერხემლიანები თავად იწყებენ კოლაფსს.

ამიტომ აუცილებელია თქვენი ჯანმრთელობის ფრთხილად მონიტორინგი, რათა პირველივე სიმპტომების დროს მიმართოთ ექიმს. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია სპორტსმენებისთვის, მტვირთავებისთვის, მძღოლებისთვის, ტანმოვარჯიშეებისთვის, ქალებისთვის, რომლებიც ხშირად ზრუნავენ საყვარელ ადამიანებზე და ამის გამო განიცდიან სტრესს.

სიმპტომები

ოსტეოქონდროზის ნიშნები დამოკიდებულია დაავადების სტადიაზე, აგრეთვე, ხერხემლის რომელ ნაწილზე ზიანდება დეგენერაციული პროცესები. ძალიან ხშირად, თავდაპირველად პაციენტი ზურგის ტკივილსაც კი არ გრძნობს, დილით მხოლოდ მცირე სიმტკიცეს განიცდის. მალთაშუა დისკის განადგურების პროცესში ხერხემლიანების გადაადგილების გამო, ნერვული ფესვები იკეცება და ჩნდება ტკივილი. დაავადების ადგილმდებარეობის მიხედვით, ისინი შეიძლება გამოჩნდნენ არა მხოლოდ უკანა არეში. ხშირად ტკივილი ასხივებს მხრის პირს, მკერდს, მკლავს ან ფეხს და შეიძლება იყოს თავის ტკივილი.

ოსტეოქონდროზის თავისებურება საწყის ეტაპებზე არის ისიც, რომ ტკივილი ძლიერდება ფიზიკური დატვირთვით და კლებულობს დასვენების შემდეგ. სხეულის კომფორტული პოზიციის მიღების შემდეგაც კი პაციენტი თავს უკეთ გრძნობს. მტკივნეული შეგრძნებები უარესდება ჰიპოთერმიის, სტრესის, სტატიკურ მდგომარეობაში ხანგრძლივი ყოფნის შემდეგ, მაგალითად, კომპიუტერთან მუშაობისას ან არასასიამოვნო საწოლზე ძილის დროს. ძალიან ხშირად ოსტეოქონდროზის დროს აღინიშნება მოძრაობების სიმტკიცე, კუნთების სისუსტე და მუდმივი დაღლილობა. პაციენტი ცდილობს დაიკავოს კომფორტული პოზა, რომელშიც ნაკლებად ტკივილს განიცდის.

წელის ოსტეოქონდროზის მთავარი ნიშანი არის ტკივილი და სიმტკიცე მოძრაობაში.

წელის ოსტეოქონდროზის სიმპტომები

დეგენერაციულ-დისტროფიული პროცესების ყველაზე გავრცელებული ლოკაციაა წელის ხერხემალი. ის უძლებს უმძიმეს დატვირთვებს არა მხოლოდ მოძრაობისას, არამედ მაშინაც, როცა ადამიანი დიდხანს ზის ერთ პოზაში. თანამედროვე ადამიანების უმოძრაო ცხოვრების წესის გამო, აქ კუნთოვანი კორსეტი სუსტია, ამიტომ ნებისმიერმა გადატვირთვამ შეიძლება გამოიწვიოს დისკების განადგურება ან ხერხემლის გადაადგილება.

ტკივილისა და ზოგადი სიხისტის გარდა, წელის არეში ვლინდება ხერხემლის ოსტეოქონდროზის განსაკუთრებული სიმპტომები. თუ შემდეგი ნიშნები თავს იგრძნობს დროდადრო, უნდა დანიშნოთ შეხვედრა ნევროლოგთან:

• ქვედა კიდურები დაბუჟდება;
• კანის მგრძნობელობა დაქვეითებულია, შეიძლება განვითარდეს პარეზი;
• ტკივილი იგრძნობა მენჯის ორგანოებში, ირღვევა მათი ფუნქციონირება;
• პაციენტს არ შეუძლია მოტრიალება ან მოხრა, ტკივილი იგრძნობა ჯდომის დროსაც კი.

საშვილოსნოს ყელის ოსტეოქონდროზის სიმპტომები

განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია იმის ცოდნა, თუ რა სიმპტომებს განიცდის პაციენტი საშვილოსნოს ყელის ოსტეოქონდროზის დროს. ბოლოს და ბოლოს, ხანდახან კისერში ტკივილი არც კი იგრძნობა, სხვა სიმპტომები კი სისხლძარღვთა დარღვევის მსგავსია, რომლის მკურნალობასაც ადამიანი მედიკამენტებით ცდილობს. თუ საშვილოსნოს ყელის ხერხემლის დესტრუქციული პროცესები არ შეჩერდა, ამან შეიძლება გამოიწვიოს თავის ტვინის სისხლის მიწოდების დარღვევა და სხეულის სრული დამბლაც კი.

ამიტომ, ძალიან მნიშვნელოვანია დროულად მიაქციოთ ყურადღება შემდეგ ნიშნებს:

• თავის ტკივილები, რომელთა მოხსნა შეუძლებელია ჩვეულებრივი ანალგეტიკებით;
• თავბრუსხვევა ჩნდება თავის მობრუნებისას;
• ტკივილი იგრძნობა მხრებში, თავის უკან, მკლავებში;
• მხედველობა უარესდება, თვალწინ ჩნდება ლაქები ან ფერადი ლაქები;
• არის სმენის დაქვეითება, ტინიტუსი;
• ენა და თითები იკუმშება;
• დარღვეულია მოძრაობების კოორდინაცია.

საშვილოსნოს ყელის ოსტეოქონდროზის დროს ხშირად აღინიშნება თავის ტკივილი და ტინიტუსი

გულმკერდის ოსტეოქონდროზის სიმპტომები

გულმკერდის არეში ოსტეოქონდროზის ნიშნები ადვილად აირია შინაგანი ორგანოების დაავადებებთან. და მიუხედავად იმისა, რომ მთავარი სიმპტომია ზურგის ტკივილი, მას აქვს საკუთარი მახასიათებლები. პაციენტები აღწერენ ამ განცდას, თითქოს მკერდს რგოლს უჭერს. ტკივილი ძლიერდება ჩასუნთქვისა და ამოსუნთქვისას, ამიტომ ბევრი ამ შეგრძნებებს გულის პათოლოგიებს მიაწერს.

გულმკერდის ოსტეოქონდროზის დროს ტკივილი გაძლიერდება ჰიპოთერმიით, ხელების აწევით და ასევე ღამით. შეიძლება განიცადოთ კანის დაბუჟება, ჩიყვი და კიდურების სიცივე. ხშირად ხდება საჭმლის მომნელებელი სისტემის ფუნქციონირების დარღვევა.

დიაგნოსტიკა

ოსტეოქონდროზის გართულებების თავიდან ასაცილებლად ძალიან მნიშვნელოვანია ექიმთან კონსულტაცია მისი პირველი ნიშნების გამოვლენისთანავე. ეს არის მოძრაობის სიმტკიცე და ზურგის ტკივილი ვარჯიშის შემდეგ. ამ პათოლოგიას მკურნალობს ვერტებროლოგი ან ნევროლოგი. გამოკვლევისა და პაციენტთან საუბრისას გამოცდილ ექიმს შეუძლია წინასწარი დიაგნოზის დასმა.

მაგრამ დაავადების ზოგიერთი სიმპტომი ძალიან არასპეციფიკურია და წააგავს მრავალი სხვა პათოლოგიის გამოვლინებებს. ამიტომ, დიფერენციალური დიაგნოსტიკა ძალიან მნიშვნელოვანია, რაც ხელს შეუწყობს ისეთი დაავადებების გამორიცხვას, რომლებშიც ასევე ვითარდება სისხლძარღვთა და ნევროლოგიური სიმპტომები. ეს შეიძლება იყოს სტენოკარდია, ჰიპერტენზია, პეპტიური წყლული, პიელონეფრიტი. ოსტეოქონდროზსა და მათ შორის მთავარი განსხვავება ისაა, რომ მას აქვს ქრონიკული მიმდინარეობა და ვითარდება ნელა, პერიოდული გამწვავებებით და ტკივილი ყველაზე ხშირად ქრება დასვენების დროს.

მაგრამ სპეციალური დიაგნოსტიკის გარეშე ჯერ კიდევ რთულია სწორი დიაგნოზის დასმა. ყველაზე ხშირად ამისთვის გამოიყენება ინსტრუმენტული გამოკვლევის მეთოდები: რენტგენოგრაფია, CT, MRI, ულტრაბგერა, მიელოგრაფია და სხვა. ზოგჯერ შეიძლება დაგჭირდეთ ლაბორატორიული ტესტებიც. ისინი ხელს შეუწყობენ ანთებითი პროცესის არსებობას და სისხლში კალციუმის კონცენტრაციის მატებას.

დაავადების საწყის ეტაპზე ყველაზე გავრცელებული დიაგნოსტიკური მეთოდია რენტგენოგრაფია.

რადიოგრაფია

საწყის ეტაპზე დიაგნოზის დასადასტურებლად საჭიროა რენტგენის დიაგნოსტიკა. ეს არის ოსტეოქონდროზის გამოკვლევის მთავარი მეთოდი. ეს არის უმარტივესი და ყველაზე ხელმისაწვდომი და აქვს ყველაზე ნაკლები გვერდითი მოვლენები. ტკივილის ადგილმდებარეობის დადგენის შემდეგ ხერხემლის ამ უბნის ფოტოებს იღებენ. ისინი ჩვეულებრივ ხორციელდება ორ პროექციაში: პირდაპირი და გვერდითი.

თუ დიაგნოზი სწორად დაისმება, ამაზე მიუთითებს შემდეგი რენტგენოლოგიური ნიშნები: ხერხემლიანებს შორის მანძილი მცირდება, შეინიშნება მალათაშუა დისკების ატროფია, ჩანს ოსტეოფიტები, შეიძლება მოხდეს ხერხემლის ქსოვილის განადგურება ან ფორმის შეცვლა. ზურგის სვეტის.

მიელოგრაფია

ეს უფრო რთული მეთოდია, შეიძლება ჰქონდეს გვერდითი მოვლენები და ყველასთვის შესაფერისი არ არის. მიელოგრაფია ხომ ემყარება ზურგის არხში სპეციალური კონტრასტული სითხის შეყვანას. ამან შეიძლება გამოიწვიოს ალერგიული რეაქცია ან ზურგის ტვინის დაზიანებაც კი. ამის შემდეგ ხერხემალი რენტგენია.

ეს მეთოდი საშუალებას გაძლევთ გამოიკვლიოთ ხერხემლის არხი და დაადგინოთ სად არის დაზიანებული დეგენერაციული პროცესებით. გარდა ამისა, მიელოგრაფიას შეუძლია საწყის ეტაპზე ინტერვერტებერალური თიაქრის არსებობა.

MRI უფრო ინფორმაციული გამოკვლევის მეთოდია, ამიტომ გამოიყენება დიფერენციალური დიაგნოზის აუცილებლობისას.

ტომოგრაფია

ოსტეოქონდროზის დიაგნოსტიკა CT ან MRI გამოყენებით ნაკლებად ხშირად ტარდება, რადგან ეს მეთოდები ჯერ არ არის ყველგან ხელმისაწვდომი. ამიტომ ისინი გამოიყენება რთულ შემთხვევებში, ასევე, თუ საჭიროა ოსტეოქონდროზის დიფერენცირება სხვა დაავადებებისგან. მაგრამ მაგნიტურ-რეზონანსული ტომოგრაფიის ან CT სკანირებით, შეგიძლიათ დეტალურად შეისწავლოთ ხერხემალი და მიმდებარე ქსოვილები.

ეს დიაგნოსტიკური მეთოდები საშუალებას გაძლევთ ნახოთ სისხლძარღვების მდგომარეობა, თიაქრის არსებობა, ნერვული ფესვების შეკუმშვა და მალთაშუა დისკების ფორმა. ისინი აუცილებელია ოსტეოქონდროზის დიფერენციალური დიაგნოზისთვის ოსტეომიელიტის, ზურგის ტვინის სიმსივნეების, სპონდილიტის, მაანკილოზებელი სპონდილიტისა და სირინგომიელიისგან.

ოსტეოქონდროზის სიმპტომების დროული იდენტიფიცირება და მისი სწორი დიაგნოზი ხელს შეუწყობს მკურნალობის დროულად დაწყებას. ეს ხელს შეუშლის გართულებების განვითარებას, შეამსუბუქებს პაციენტის მდგომარეობას და შეამცირებს გამწვავების რაოდენობას.